Հայերեն

վանկեր՝ ան•գույն

Գոյական

գույն չունեցող ◆ Անգույն գազ։
գունաթափված, իր գույնից զրկված, գունազուրկ ◆ Ամառվա կեսին արդեն երկիրը նորից հագնում է անգույն ցնցոտիներ։ (Շիրվանզադե)
(փխբ․) տարտամ, անորոշ ◆ Եվ այնպես անգույն, անմիտ, ապարդյուն, տաղտկալի և սին թվաց ամեն ինչ աշխարհում անհուն։ (Վահան Տերյան)
(փխբ․) նկարագիր չունեցող, կայուն բնավորություն չունեցող, ոչնչով աչքի չընկնող։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։