Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ անժ•ժաժ

Ստուգաբանություն

Մուշ՝ անշարժ, չշարժվող ◆ Ի՞նչ պատահեց, այ խենթ քարեր, չէ՞ դուք ձեր տեղն անժաժ էիք։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ոտ ու ձեռդ իրար չտաս, ըտենց անժաժ կկենաս։ Սահակ Ամատունի
Սեբաստիա՝ ամայի, անմարդաբնակ ◆ Ատանկ անժաժ տեղեր մի էրթար խաղար։ (Կարապետ Գաբիկյան)

անժաժ քարի տակովն անել - խոսքը ծածուկ՝ գաղտնի պահել ◆ Ինչ որ քեզ ասեցի, անժաժ քարի տակովը կանես։ Սահակ Ամատունի

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։