անխելք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑŋˈχɛlkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•խելք
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
- խելք չունեցող ◆ Էլ քեզանից անխելք մարդ ո՛րտեղից գտնեմ, որ ուտեմ, - ասաց գայլն ու կերավ անխելք աղքատին։ Հովհաննես Թումանյան
- հիմար ◆ Խելոքին մին (ասա), անխելքին՝ հազար ու մին (Առած)
- անխելքին հատուկ
- հիմարական
- ոչ լրջախոհ
- թեթևամիտ
- ոչ խելացի
- անիմաստ, անմիտ ◆ [Վասակը] գիտեր, որ Կոդակը անխելք բան չի ասի։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ =[խմբագրել]
- հիմար
- ապուշ
- անմիտ
- խելազուրկ
- խելապակաս
- տխմար
- տխմարամիտ
- հիմարամիտ
- դատարկագլուխ
- պնդագլուխ
- դատարկամիտ
- թանձրամիտ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ[խմբագրել]
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։