Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անկատարություն

վանկեր՝ ան•կա•տա•րութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

անկատար լինելը
օրգանիզմի զարգացման բնականոն ընթացքի շեղում, տվյալ տեսակին ոչ բնորոշ հատկությունների դրսևորում, որը կարող է պայմանավորված լինել ժառանգական գործոններով, ինչպես նաև ներարգանդային կյանքի ընթացքում պտղի վրա զանազան ազդեցությունների և այլն
սլավոնական լեզուներում այն երևույթը, երբ կատարյալ բայերը վերածվում են անկատար ձևերի, դրա համար օկտագործելով փևաբանական հատուկ միջոցներ

անավարտություն, պակասավորություն, կիսկատարություն, թերակատարություն, թերավարտություն, կիսատպռատություն, կիսամասնություն, անլիություն
անկատարելիություն

Բաղադրյալ բառեր

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Սիլվա Ամիրյան, Արտաշես Մարտիրոսյան, Ֆիզիոլոգիական տերմինների հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն բառարան-տեղեկատու (ԵՊՀ հրատարակչություն), Երևան, 2013 — 704 էջ, ISBN 978-5-8084-1819-6։