Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անկարգ

վանկեր՝ ան•կարգ

Ստուգաբանություն

առանց կարգ ու կանոնի ◆ ՈՒ մազերն ակարգ տված թիկունքով ու ցրված շիկնա այտերի վրան, դուրս եկավ թեթև ամպերի տակից անուշը՝ փախած եղնիկի նման Հովհաննես Թումանյան ։ ◆ Նավակներն իբրև սև կետեր անկարգ լողում էին գետի վրա (Ակսել Բակունց) ։
կարգի՝ կանոնի չենթարկվող, ոչ կարգապահ ◆ Էլ անպատիվ, անկարգ խոսքեր, էլ հին ու նոր, էլ հեր ու մեր, էլ գող ու փիսո, էլ քաչալ շուն… Բանը հասավ դիվանբաշուն Հովհաննես Թումանյան
կարգի չբերված, խառնիխուռն ◆ Անկարգ աշակերտ
կարգ ու կանոնի՝ վայելչության դեմ, անպատշաճ, անվայել
բնական կարգից դուրս, անսովոր (հնց․)
չկարգված, ազաբ (ժղ․)

անկանոն, խառն, խառնակ, խառնիխուռն, խառնաշփոթ, անբարեկարգ, անբարեզարդ. անկազմակերպ
անկարգապահ, անօրինապահ։ Անհանգիստ, չար, չարաճճի

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։