անհասունություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•հա•սու•նու•թյուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. ոչ հասուն լինելը, հասուն չլինելը
  2. տհասություն, անգիտություն ◆ Նա ցույց կտար դրանով իր ծայրահեղ անհասունությունը, իր անարխիստական անմտությունը։ (ՍՇհմ.)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]