անհուսատու
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnhusɑˈtu]
վանկեր՝ ան•հու•սա•տու
Ածական
- (նորբ․) հույս չտվող՝ չներշնչվող ◆ Մարդկային նոսրացած ամբոխը ճոճվում է կախաղանների պես՝ սմքած, դժգունացած, մեռած բույր ու թույրի անհուսատու փայլով Ռ․ Դավոյան, ԿԲԱ, 288
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։