անձնակամ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑnd͡znɑˈkɑm]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ անձ•նա•կամ 

Ածական

1. (հնց․) ինքնիշխան, ինքն իր կամքի տեր, անձնիշխան
2. հոժարակամ
3. ինքնահավան, անձնահաճ, կամայական

Հոմանիշներ

1. անձնիշխան, ինքնակամ, ինքնիշխան, ինքնագլուխ
2. անձնահաճ, անձնագոհ, ինքնագոհ, ինքնաբավ, ինքնաբավական, ինքնահավան

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։