անձնավորվածություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnd͡znɑvɔɾvɑt͡sutʰˈjun]
վանկեր՝ ան•ձնա•վոր•վա•ծու•թյուն
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) որևէ երևույթի՝ քաղաքականության, իշխանության, կուսակցության ևն անձով պայմանավորելը, անձով բացահայտելը, անձի շուրջը կենտրոնացնելը ◆ Պաշտոնյաները պատասխանատվություն չեն զգում կատարվածի համար, որովհոտև նրանց վրա ոչ ոք պատասխանատվություն չի դրել։ Նման ծիծաղելի վիճակ ստեղծվել է պետական համակարգի անձնավորվածության պատճառով։ Լրագիր (թերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։