անճրկուկ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ան•ճ(ը)ր•կուկ 

  1. Եվդոկիա, Խարբերդ, Կարին, Մուշ, Նոր Նախիջևան, Պոլիս, Պարտիզակ, Սեբաստիա, Սասուն՝ շվարած, մոլորված, շփոթված ◆ Անճրկուկ երեխա։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։