Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վանկեր՝ ան•մարդ

Ստուգաբանություն

որտեղ մարդ չկա, մարդկանցից թափուր ◆ Գտնվում էի ծովեզերքի մոտ մի անմարդ պուրակում։ (Վահրամ Փափազյան)
անմարդաբնակ, անբնակ, ամայի ◆ Անծիր դաշտերում բանակներ կարմիր, քաղաքներ մեռնող ու գյուղեր անմարդ։ Եղիշե Չարենց
Թբիլիսի՝ մարդու չգնացած, չամուսնացած ◆ Անմարդ աղջիկ է։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արարատյան, Կարին, Ղարաբաղ՝ մարդ՝ ամուսին չունեցող, այրի ◆ անմարդ կնիկ
տմարդի

(ֆին․) անֆոնդ մարդ ֊ արպահաստիքային աշխատողներին կանխիկ վճարելու նպատակով հիմնարկ֊ձեռնարկությունների տրվող գումար

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։