Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•միտ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

մտավոր կարողությունից զուրկ ◆ Նրա դեմքը սառել, աչքերը չռած էին մնացել անմիտ արտահայտությամբ։ (Նար-Դոս)
խելքը՝ միտքը կորցրած, պակասամիտ ◆ Դու խաղացել ես տերության գործերի հե՞տ։ ◆ Անմի՛տ (Նաիրի Զարյան)
մտքի՝ խելքի՝ դատողության հակառակ ◆ Խիզախ, անմիտ պատանի, նիրհս ինչո՞ւ դարևոր վրդովում ես։ Ռափայել Պատկանյան
անիմաստ, մտքից՝ իմաստից զուրկ, բովանդակազուրկ ◆ Բնությունն էլ կարծես անիծելով իրկյանքը, ողբում էր իր գոյությունը, ինչպես իր անմիտ գոյությունը ողբում էր շահյանը։ (Նար-Դոս) ◆ Արդյոք փախե՞լ ես, իբրև խորթ զավակէ չարչարված անմիտ հալածանքներից։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
իզուր, անտեղի ◆ Անմիտ անասունը չհամբերելով այնքան, որ հասնի հորթուկին, շտապել էր ճամփի կիսից յուր զվարթ ձայնով ավետել նրան յուր գալուստը։ (Մուրացան)
անխոհեմ, անշրջահայաց

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։