Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•նը•վազ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Սեբաստիա՝ չնվազող, չպակասող, առանց նվազելու, առատ ◆ Սուրբ Արագածի կանթեղն էլ ինչպես հեռավոր արև, անհաս, աննվազ, միշտ վառ ու պայծառ իմ գլխի վերև։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Սեղանդ աննվազ ու ու անհատ ըլլա։ (Կարապետ Գաբիկյան)
(փխբ․) անսպառ, անվերջ, անդադար ◆ Թող խոսքն հստակ և անկաշառ ուժ տա թւոյլին հանապազ, քաջին բաշխե հաատ պայծառ, եռանդ ու խանդ աննվազ: Հովհաննես Հովհաննիսյան
ոչ նիհար, ոչ նվազ
ոչ պակաս, ոչ քիչ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։