Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•նու•նա•վոր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

անուն ունեցող՝ կրող
Խոտուրջուր՝ անուն հանած, անվանի, պատվավոր, հայտնի անուն ունեցող ◆ Անունավոր հոր որդիք․․․ բարով են տալիս նրան։ (Պերճ Պռոշյան)
(փխբ․) վատահամբավ, վատ անունով հայտնի
(փխբ․) (ժղ․) արատավոր, պակասավոր, խեղանդամ
Ղարաբաղ՝ մականուն ունեցող

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։