Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անստվեր

վանկեր՝ ա•ն(ը)ստ•վեր

Ստուգաբանություն

ստվեր չունեցող, որի վրա ստվեր չկա
որտեղ ստվեր չկա, ստվերից զուրկ ◆ Անստվեր անապատ։
ոչ ստվերոտ, ստվեր չգցող
(փխբ․) որտեղ ստվեր չի լինում, մշտալույս, անգիշեր
(փխբ․) լուսավոր, պայծառ ◆ Ողջույն նորից ու նորից, նոր խնդություն, նոր թախիծ, և առավոտ անստվեր և մեջգիշեր սևավոր։ (Վահան Տերյան)
(փխբ․) վճիտ, հստակ
ստվեր՝ թերություն չունեցող, անթերի, կատարյալ
(փխբ․) անբիծ, մաքուր ◆ Սա անդունդներ ունի մըթին, դու անըստվեր ու պայծառ։ Հովհաննես Թումանյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։