Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•վաս•տա•կե•լի

Ստուգաբանություն

որ չի կարելի վաստակել՝ ձեռք բերել
որի համար հարկավոր չէ վաստակել՝ հոգնել, հեշտությամբ ձեռք բերվող
չբանեցվող, չգործածվող, անգործ ◆ Հասունացած արտը մնացել էր կիսաքաղ և անվաստակելի արորը անգործ ընկած էր դեռ չվերջացած ակոսների մոտ։ (Րաֆֆի)
չհոգնող ◆ Ասլանը, որպես գործից անվաստակելի մարդ, չէր խնայում ամենին իր օգնությունը։ (Րաֆֆի)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։