Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•վարժ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

վարժություն չունեցող՝ չվարժված
ոչ վարժ, ոչ հմուտ ◆ Տավիղը ձեռին երգիչը մանուկ, վարպետի առաջ մտախոհ չոքած, Անվարժ մատներով լարերին փափուկ զարկում էր մերթ մերթ ահով ու հուզված։ Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Արամայիսը անվարժ շվշվացնելով վազ տվեց քրոջ ետևից։ (Անահիտ Սահինյան)
չվարժեցրած, չսովորեցրած (ձիու մասին) ◆ Անվարժ ձի։

(հնց․) անվարձ, անհմուտ, անճարտար, անսովոր, անընտել, սկսնակ, դեռավարժ, նորավարժ, աշակերտ, համբակ, նորընծա, նորուս, խակավարժ
(բրբ․) սահլիկ, խամ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։