Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•վ(ը)ս•տա•հու•թյուն

Ստուգաբանություն

ավստահ լինելը
(տնտգ․) միջազգային իրավունքում՝ պետության կամ կառավարության ղեկավարի կողմից դիվանագիտական ներկայացուցչի գործողությունների հերքում՝ կապված նրա կողմից իր լիազորությունները գերազանցելու հետ
հայտարարություն՝ վստահված անձի գործողությունների հետ կանչը (օրինակ՝ առևտրական ներկայացուցչի) կամ այն մասին, որ տվյալ անձը լիազորված չէ հետագայում գործելու հայտարարողի անունից

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։