Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•տա•ռա•խիտ

Ստուգաբանություն

խիտ անտառ ունեցող, խիտ անտառ(ներ)ով պատված ◆ ՈՒրիշ ոչինչ չեէն, եթե ոչ խիտ ընկած և անտառախիտ լեռներով պատռաստված ձորեր, որոնց միջով անցնում էին հիշյալ երկու գետեր։ (Րաֆֆի)
(հնց․) խիտ ոստեր՝ տերևներ ունեցող, սաղարթախիտ
(փխբ․) անտառի նման խիտ, հոծ, բազմաթիվ ◆ Անտառախիտ սվիններ։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։