աշխարհաթողություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʃχɑɾhɑtʰɔʁutʰˈjun]
վանկեր՝ աշ•խար•հա•թո•ղութ•յուն
Բառակազմություն
[խմբագրել]Գոյական
- (նորբ․) աշխարհիկ կյանքից հրաժարումը ◆ Ըստ նրա [Լևոն Շանթի]՝ նվիրյալի համար կա փրկության ուղի, որ աշխարհաթողությունն է ու ինքնակատարելագործման հավիտենական տենչը։ Երկիր (թերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։