առակ-զառակ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•ռակ•զա•ռակ
- Մուշ, Վան՝ առակ-չառակ
- Վան՝ առակ-պառակ
- Արարատյան, Ղարաբաղ՝ խաղք-խայտառակ, խաղրուծանակի առարկա ◆ Քու քավոր ժշատ առակ-զառակ է։ Սահակ Ամատունի ◆ Քյա կնիկ, ես սկուն առակ-չառակ, նազ ու տուզ շատ չեմ վերուցե ու իսկի գեշ պաներ չեմ սիրե ԱՏՍ ◆ Առակ-պառակ կդառնանք։ Սահակ Ամատունի
- Վան՝ հպարտ, սնաձառ, սնապարծ
- լարախաղացի ծաղրածու ◆ Առակ-չառակը մասխարություններով բոլորին ծիծաղեցնում էր։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- Վան՝ սեթևեթանք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։