ասլը
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•սըլ
- Կարին՝ ծագում, արմատ, հիմք, ցեղ ◆ Էս վերջացած՝ մեկ ուրիշ քամի մտավ քթները, թե ձեռնափետի ասլն ընչի՞ց կըլի, ի՞նչ ծառից կտրած։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Ասլը իմացի, իրան ճանչե (առած)
- Ջավախք՝ բուն, իսկակսն, ի բնե ◆ Սուլթանը կըսե. «Ասըլ թամպլները ադ իրենք են»։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Քափքայի հայը ասլը ճյունապեթ է, մերերին շատ վատ է։ Ռափայել Պատկանյան
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։