ավազահատ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑvɑzɑˈhɑt]
վանկեր՝ ա•վա•զա•հատ
Գոյական
- (նորբ․) ավազի մեջ խրվել ◆ Նրա ամեն մի անշունչ, անկենդան ավազահատը Մեր արյան կարմիր գնդիկներին է կենսահյութ տանում։ ◆ Դու` սուրբ գրքի պես` աշխարհապատկան, - Բայց և նույնն պահին Մինչև հուսկ վերջին ավազահատդ Ամենամերը, ամենահայը։ Սիլվա Կապուտիկյան
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։