ավերիչ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•վե•րիչ
- Պոլիս՝ Քսու, վատ
- (գյուղտնտ․) (անտառ․) կենդանատեսակ (ավելի հաճախ միջատ),որը հանկարծակի պոլիֆերացիայի (բազմացում կիսվելով) հետևանքով և կամ գիշատչությամբ կարող է զգալի կորուստներ պատճառել մշակություններին կամ անտառին
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
- Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։