ավտոկրատիա

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑvtɔkɾɑtˈjɑ]

վանկեր՝ ավ•տո•կրա•տիա 

Ստուգաբանություն

< автократия < հուն. autokrates

Գոյական

1. (հնց․) ինքնակալություն՝ մենիշխանություն, բռնապետություն
2. (սոց․) տե՛ս մենիշխանություն
3. (դիվ․) կառավարման համակարգ, որում գերագույն և անսահմանափակ իշխանությունը պատկանում է մեկ անձի

Թարգմանություն

• հունարեն՝ autokrateia

Աղբյուրներ

• Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
• Սուսաննա Ասիկյան, Սոցիոլոգիա (Անգլերեն-հայերեն բացատրական բառարան), Երևան, ««Զանգակ» հրատարակչություն», 2015 — 208 էջ։
• Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։
• Ռ․ Ա․ Վարդանյան, Պատմական իրադարձությունների տերմինների համառոտ բառարան, Վանաձոր, 2007 — 113 էջ։