Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•րա•բա

Ստուգաբանություն

<арба <թուրք․ araba

(գվռ․) սայլ ◆ Ճռճռում ա շորագյալցոնց ու գյումրեցոնց արաբեքը։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ձի կեր քառսուն խովիվ սարեր, քառսուն էլ նախրորդ դաշտեր, քառսուն էլ գութան, արաբա։ Ահ

Բաղադրյալ բառեր
արաբագետ արաբագիտական արաբագիտություն արաբագիր արաբախեժ արաբախոտ արաբական արաբանախշ արաբատառ արաբացի արաբա արաբա արաբա արաբա արաբա արաբա արաբա արաբա

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։