արան-տարան

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•րան•-•տա•րան 

  1. Արարատյան, Պապեն, Ջավախք՝Կողոպուտ:Ալան-թալան։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. ◆ Արան-տարանը ընկել ա աշխարհքս, մարդ պտի, որ գլուխը պահի Սահակ Ամատունի
  2. ◆ Այս արան-տարանին Մկոյենք հարսանիք են բռնե (Ձեռագիր)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։