արբիտր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑɾˈbitɾ]
վանկեր՝ ար•բի•տ(ը)ր
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
<арбитр <ֆր․ arbitre <լատ․ arbiter
Գոյական
- (խսկց․) (իրավ․) դատավոր՝ միջնորդ դատավոր, իրավարար, որը ոչ դատական բնույթի վեճերում ընտրվում է վիճող կողմերի փոխադարձ համաձայնությամբ
- (սպորտ․) խաղի օրենքների պահպանմանը հետևող անձ
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
- Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։