արկահարում
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑɾkɑhɑˈɾum]
վանկեր՝ ար•կա•հա•րում
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) (ռազմ․) արկերով հրանոթից կրակ բաց անելը, հարվածելը, կրակելը ◆ Հրետնային արկակոծությունը դադարեց Երկիր (թերթ) ◆ Թուրքերը արկահարման տակ են պահում Քարինտակի այն ճանապարհը, որտեղից օգնություն է սպասվում (Հրաչյա Աճառյան)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։