արմատա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ար•մա•տա
- Վան՝արորի վրա թուրքի և գործավորի միջև հաստատված փայտյա մաս, որից լծում են եզներ կամ որի միչով անց են կացնում գուտանի շղթայի օղակը◆ խարազանին արմատան շերեփավոր բնատայեն կձգվի ԱՏՍ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։