արմատա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ար•մա•տա
- Վան՝արորի վրա թուրքի և գործավորի միջև հաստատված փայտյա մաս, որից լծում են եզներ կամ որի միչով անց են կացնում գուտանի շղթայի օղակը◆ խարազանին արմատան շերեփավոր բնատայեն կձգվի ԱՏՍ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։