արշավանք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑɾʃɑvɑŋkʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ար•շա•վանք 

Գոյական

1. արշավելը
2. պատերազմական գործողություններ՝ հարձակում որևէ այլ երկրի վրա (ռազմական կամպանիա) ◆ Օրիորդն ավելի մանրամասն տեղեկություններ տվեց թշնամու արշավանքի մասին։ (Րաֆֆի)
3. հարձակում թալանի՝ կողոպուտի նպատակով, ներխուժում, ասպատակություն, ավարառություն ◆ Թվում էր, որ դա քաղցած գիշակերնեի մի արշավանք էր։ (Շիրվանզադե)
4. (հնց․) մեկի վրա թափվելը՝ վրա տալը՝ հարձակվելը
5. տե՛ս արշավ (1, 2)
6. ռազմական ներխուժում ավարառության նպատակով
7. (փխբ․) հալածանք, հետապնդում

◆ Երկրի ռեակցիան մեծ արշավանք էր ժողովրդի դեմ։ (Գարեգին Սևունց)

Հոմանիշներ

1. արշավ, հարձակում
2. արշավ, արշավանք
3. տե՛ս ասպատակություն

Արտահայտություններ

1. արշավանքի ելնել
   1. արշավանքի դուրս գալ ◆ Պետք է կազմել արշավանքի ելնող զորագունդ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
   2. (հնց․) երթի դուրս գալ
2. խաչակրաց արշավանքներ - միջին դարերում քրիստոնյա խաչակիր ասպետների արշավանքը իբր Քրիստոսի գերեզմանը մահմեդականների ձեռքից ազատելու համար

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։