ափալ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ափ•ալ
- Թբիլիսի՝ դրություն, վիճակ, որպիսություն ◆ Թե միր ափալը կու հարցնիս, կանք, վունցոր էլիր ինք։ (Գարեգին Սևունց)
- Գաղտնիք, միտք ◆ Ի՞նչ կուլեր, վուր իմ ափալը ձիին չէիր ասի։ (Գարեգին Սևունց)
- իրողություն, եղելություն ◆ Շատին ափալ եմ ձեզ պատմում։ (Գարեգին Սևունց)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։