ափեղ-ցփեղ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•փեղ-ց(ը)•փեղ
- Ադանա, Պոլիս՝ վայրիվերո, խենթ ու խելառ, անմիտ ◆ Կարելի ա էդմես ափեղցփեղ խոսողի բերանը ցխել, որ իր չափը ճանաչի։ (Խաչատուր Աբովյան) վայրիվերո, խենթ ու խելառ, անմիտ ◆ Աղցիփեղց դուս տալ։ (Ձեռագիր)
- Վայրահաչ ◆ Զոհրաբը շատ ափեղցփեղ բերան ունի։ Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- Ափեղցփեղ խոսել - վայրիվերո, անպարկեշտ խոսել ◆ Գյուղի առաջավորները կոնծում էին գինին ու օղին և ափեղցփեղ խոսում՝ զրուցում։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։