ափեղ-ցփեղ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•փեղ-ց(ը)•փեղ 

  1. Ադանա, Պոլիս՝ վայրիվերո, խենթ ու խելառ, անմիտ ◆ Կարելի ա էդմես ափեղցփեղ խոսողի բերանը ցխել, որ իր չափը ճանաչի։ (Խաչատուր Աբովյան) վայրիվերո, խենթ ու խելառ, անմիտ ◆ Աղցիփեղց դուս տալ։ (Ձեռագիր)
  2. Վայրահաչ ◆ Զոհրաբը շատ ափեղցփեղ բերան ունի։ Սահակ Ամատունի

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. Ափեղցփեղ խոսել - վայրիվերո, անպարկեշտ խոսել ◆ Գյուղի առաջավորները կոնծում էին գինին ու օղին և ափեղցփեղ խոսում՝ զրուցում։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։