ափուչիք ընել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•փու•չիք ը•նել
- Խարբերդ, Տարենտե՝ կորչել, անհետանալ
- հանկարծամահ լինել ◆ Լեռան պես կյիճը էրկօրվան մեջ ափուչիք եղավ։ (Կարապետ Գաբիկյան) ◆ Աղան իր երկբերան խաման Մարսուպին փորը կխոթե, ու խեղճ տղան... ափուչիք կընե։ (Թլկատինցի)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։