Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•ժանք

բաժանք1

Գանձակ՝ ընտանիքի անդամների և հատկապես եղբայրների՝ ընդհանուր ժառանգությունն իրենց մեջ բաժանելով իրարից առանձնանալը, բաժանությունը ◆ Թշնամու մեռնիլը ասիլ մի, նրա բաժանքը ասա ախպորիցը։ Սահակ Ամատունի
իրար հետ որևէ կապի մեջ գտնվող մարդկանց բաժանվելը միմյանցից
արտերի, հանդի են միմյանցից սահմանազատող գիծը
բաժանասանդղակի նշանները (սովորաբար գծերին) մինջև եղած տարածությունը
բաժանելը, բաժանվելը ◆ Հիբանի հողերը բաժանք անես ամեն մի շնչի մին օրավար չի հասնի։ (Ակսել Բակունց)

բաժանք անել -
1. ընտանիքում բաժանություն կատարել
2. բաժանել ◆ Հիբանի հողերը բաժանք անես, ամեն մի շնչի մին օրավար չի հասնի։ (Ակսել Բակունց)
բաժանք ընկնել - բաժանություն սկսվել ◆ Աղոյենց տղերքի մեջ բաժանք ա ընկել։
բաժանք գցել, ձգել - բաժանություն առաջացնել, գցել ◆ Հարսները տունը բաժանք քցեցին։ Ես քեզ ուզում եմ, դու ինձ ուզում ես, էլ ո՞վ կարող է մեր մեջ բաժանք ձգել։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։