Jump to content

բալամ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բա•լամ 

  1. Արարատյան, Կեսարիա, Կարին, Ղարաբաղ, Նոր Ջուղա, Չարսանճագ՝ և այլն. կոչական բառ, որով դիմում են մեկին ◆ Բալամ, ժամանակիս ջոհիլիները խարոբը ըն էլած, ալ ունչ հայր ըն ճնչելիս, ունչ մայր (Խաթ)։
  2. (ճրտրպ․) (շին․) իջևանատուն Արևելքում

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
  • Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։