բալեղ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բա•լեղ 

  1. Մուշ՝ տե՛ս բաժ-բոյ ◆ Բաժ ու բալեղ չինարի ծառ, ոչ լավ ուլիկ ու ոչ լղառ։ ◆ Ակռեքն էր սադաֆ՝ ի շար, պռկունքն էր բարակ ի լար, Բալեղն էր բարդին ի փելք, Շորորն էր կաքավի քելք։ Բնս

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։