բայթալ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [bɑjˈtʰɑl]
վանկեր՝ բայ•թալ
- Հավարիկ, Մուշ՝ ձիաբույժ, անասնաբույժ ◆ Ալի փաշան տել խոր վախտենու ունեն էր մե աղեկյ բայթալ։ Ժվ
- Հավարիկ՝ ծույլ
- զամբիկ, էգ ձի, մատակ ձի
- Ղարաբաղ՝ տգետ բժիշկ, արհեստավոր
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։