Jump to content

բայղուշ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բայ•ղուշ 

Գոյական

  1. Արարատյան, Թբիլիսի, Կարին, Համշեն, Ղարաբաղ, Վան՝ տե՛ս բու ◆ Կնիկարմատի սուգն ու շիվան ի՞նչ է, վուր բայղուշի պես գոռում ին։ (Գարեգին Սևունց)
  2. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ (փխբ․) չարագուշակ, չարաղետ, չար բան գուշակող, ասող մարդ ◆ Ի՞նչ էր ասում բայղուշը, — հարցրեց տատս։ (Ակսել Բակունց) ◆ Մե բայղուշ էլ բերան ունիմ, ում վրա բացիմ, նրա գլուխը կուտիմ։ (Խաթաբալա)
  3. աղետալից, չարագուշակ, աղետաբեր ◆ Անցավ օրը, գիշերն եկավ, մի բայղուշ մութ գիշեր։ (Արազի)
  4. (փխբ․) Ջավախք՝ (փխբ․) անընդհատ սուգ ու շիվան անող, լացող ◆ Բայղուշին չես կրնա բան հասկըցնե։ (Ձեռագիր)
  5. Գանձակ, Թբիլիսի՝ (փխբ․) միայնության մեջ՝ սև օրով ապրող անձ ◆ Բայղուշ ին մնացել, մենակ եմ մնացել։ (Ձեռագիր)
  6. Գորիս՝ նույն բանի մասին անընդհատ խոսող

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. տե՛ս բու

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. Թբիլիսի՝ բայղուշի պես զռռալ, բերանը բացել -
    1. վայրահաչել ◆ Էլի բայղուշի պես բերանս բաց իմ անում։ (Գարեգին Սևունց)
    2. Արարատյան՝ անընդհատ լաց լինել, ողբալ ◆ Սաղ օրը բայղուշի պես զռռումա, մեկի գլուխը պտի ուտի, նոր դինջանա։ (Ձեռագիր)

Թարգմանություններ

[խմբագրել]

Ածական

  1. շատ լաց լինելով չարիք բերող

Աղբյուրներ

[խմբագրել]