Jump to content

բաջանաղ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բա•ջա•նաղ 

  1. Արարատյան, Թբիլիսի, Կարին, Ղարաբաղ, Մուշ, Նոր Ջուղա, Շամախի, Վան՝ կնոջ քրոջ ամուսինը, քենակալ ◆ Օխտը բաջանաղ ճամփա գնալիս ասիլ ին՝ մե մարթ չկա հիդը խոսինք։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան) ◆ Էրկու քուր դառիր ին հիրար տեգերկին, էրկու աղբար դառիր ին հիրար բաջանաղ։ (Խաթաբալա)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։