բարգ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բարգ 

  1. Արարատյան, Թբիլիսի՝ ճանապարհորդի ուտելիքի կապոց ◆ Մեկ ծառի տակ մեկ մարդ էր նստել՝ իր ճամփի բարգը քամակին։ (Խաչատուր Աբովյան)
  2. Թբիլիսի՝ բեռ ◆ Իշին նստին՝ դարդ չունիմ, դեվեր գամ՝ բարգ չունիմ։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. բարգ ու բարխանա
    1. կահկարասի, ունեցվածք ◆ Բարգ ու բարխանեն կրեցին տուն։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Թագավորի էտ տղան ուրան երկիրն ա մըննմ բարգ ու բարխանով։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
    2. ապրուստի միջոց, սննդամթերք
  2. բարգ ու բուրգ - ունեցած-չունեցած, տունուտեղ ◆ Դու պտի բարգ ու բուրգդ հավաքես ու շտապես Փարբի։ (Պերճ Պռոշյան)
  3. հին կելտերը մոտ` թափառող երգիչ-բանաստողծ

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։