բարեկանոն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑɾɛkɑˈnɔn]
վանկեր՝ բա•րե•կա•նոն
Բառակազմություն
[խմբագրել]Ածական
- (նորբ․) Բարի, լավ, հաճելի, բարեձև։ ◆ Հայելու մեջ լույս ճառագեց, Դեմքը հատակ բարեկանոն: -Գարուն
- Գովելի վարքի չափանիշ ունեցող։ ◆ Ֆայնհորնի բնակիչները «Նյու էյջ» (Նոր ժամանակ) վարքակարգի կողմնակիցներն են ու մշտապես շշմեցնում են բարեկանոն էդինբուրգցիներին։ «Հայաստանի Հանրապետություն»
Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։