բարեկանոն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ բա•րե•կա•նոն 

Բառակազմություն[խմբագրել]

Ածական

  1. (նորբ․) Բարի, լավ, հաճելի, բարեձև։ ◆ Հայելու մեջ լույս ճառագեց, Դեմքը հատակ բարեկանոն: -Գարուն
  2. Գովելի վարքի չափանիշ ունեցող։ ◆ Ֆայնհորնի բնակիչները «Նյու էյջ» (Նոր ժամանակ) վարքակարգի կողմնակիցներն են ու մշտապես շշմեցնում են բարեկանոն էդինբուրգցիներին։ «Հայաստանի Հանրապետություն»

Աղբյուրներ[խմբագրել]