Jump to content

բարկճուկ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բար•կ(ը)•ճուկ 

  1. Խարբերդ, Նիկոմեդիա, Պոլիս, Սեբաստիա, Քղի՝ բարալիկ, շատ բարակ, նիհարակազմ ◆ Բարկճուկ աղջիկ։ (Ձեռագիր) ◆ Բարկճուկ թել։

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։