բարձրալուր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑɾd͡zɾɑˈluɾ]

վանկեր՝ բարձ•րա•լուր 

Ածական

  1. (նորբ․) շատ բարձր՝ ի լուր ամենքի ◆ Պալատական աքաղաղի գովքը շարունակվում էր ավելի ոգեշունչ ու բարձրալուր, լսելի նաև Կոմիտասին։ Մուշեղ Գալշոյան

Աղբյուրներ[խմբագրել]