Jump to content

բարձրաքիթ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑɾd͡zɾɑˈkʰitʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բարձ•րա•քիթ 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Ածական

  1. (փխբ․) բարձր քիթ ունեցող, գոռոզ, ամբարտավան, հպարտ ◆ բարձրաքիթ մարդ
  2. վեհ, բարձր, խրոխտ ◆ Կխորտակեմ բերդերդ փղերով, կտրորեմ ծաղիկը բարձրաքիթ քո լեռնեցի։ (Նաիրի Զարյան)

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. տե՛ս մեծամիտ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Թարգմանություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]