բացատիչ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [bɑt͡sʰɑˈtit͡ʃʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•ցա•տիչ 

Գոյական

1. տպարանական բացատային նյութ, որ գործածվում է բառերի միջև եղած բացատները լցնելու և տառերը պահանջվող դեպքերում ցրիվ շարելու համար
2. (հրտ․) բացատային տպարանական նյութ գարտային պլաստինանաերի տեսքով՝ շրիֆտի կեգելով, 1 պունկտից մինչև տվյալ շրիֆտի կեգելի լայնությամբ

Հոմանիշներ

1. անջատիչ (տպարանական բացատային նյութ, որ գործածվում է բառերի միջև եղած բացատները լցնելու և տառերը պահանջվող դեպքերում ցրիվ շարելու համար) (տպգր.)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

• անգլերեն՝
• ռուսերեն՝ расстав (ru) ‎(rasstav)

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։