բեբախտ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բե•բախտ 

  1. Արարատյան, Թբիլիսի, Կարին, Մոկս, Մուշ, Նոր Բայազետ, Շատախ, Սասուն, Վան՝ անբախտ, դժբախտ ◆ Կեղնի չեղնի՝ տղե մե, էդ տղեն շատ բեբախտ կեղնի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Բարև տուր բեբախտ յարին։ Աշոտ Հովհաննիսյան
  2. Արարատյան, Մոկս, Մուշ՝ ապերախտ, երախտամոռ ◆ Հմի ի՞նչ ա, բեբախտ իսան, հըլա տված ղամշուդտեղը չի սաղացել,- ասաց ձին։ (Երվանդ Լալայան) ◆ Բեբախտ մարդու ձին շատ չփախչի։ Աշոտ Հովհաննիսյան

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։