բելլու

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բել•լու 

  1. Արարատյան, Թբիլիսի, Մուշ՝ հայտնի, նկատելի, ակնառու ◆ Մեջը սև ձութ լցրուց ու էլ ետ ընենց կպցրուց, որ բելլու չանի։ (Պերճ Պռոշյան)
  2. նշանավոր ◆ Խոսկըս անց է կենում բելլու շահանդազի նման։ (Սայաթ-Նովա) ◆ Ես աղջիկ եմ, ալլու եմ, նշանլու եմ, բալլու եմ։ Ահ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. բելլու անել - հայտնի դառնալ՝ նկատվել, երևալ ◆ Դե, վիր դիր հիրա տեղը,- ասեց ձին,- ընենց որ բելլու չանի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
  2. բելլու լինել - հայտնի լինել՝ դառնալ

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։