բեհուդա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ բե•հու•դա
- Արարատյան, Ջավախք՝ զուր, անօգուտ ◆ Բա հենց գիտես՝ ես բեհուդա եմ բռնո՞ւմ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Գիտե՞ս, թե էդ կռիվներին մեր ազգին մեջտեղը բեհուդա ինչքան փչացան։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։