Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բի•ժի

Ստուգաբանություն

Արարատյան, Ղարաբաղ, Վան, Ուրմիա՝ ընտանի անասուն, կով, հորթ (որոշ տեղերում, ոչխար) ◆ Դայի, էտ բիժին հինչա՞վ կտաս, հրես մուշտարի պերիմ։ ՀժՀք ◆ Փողը կտանք չար աղային, որ մեր բիժոն էլ չըխլե։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
Կարին՝ գառ
տե՛ս նորուկ

բիժի-բիժի -
1. կովին, հորթին կանչելու ձայնարկություն
2. Կարին՝ գառին կանչելու ձայնարկություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։